پرتال روانشناسی | سبک زندگی و مرکز خرید

۱. ایجاد گپ (فاصله) رشدی در نوجوان و جوان کم سن:
همدمی و همراهی با بزرگترها فرصت تجارب مقطع سنی را از بین برده که بر خلاف تصور بسیاری کاملا حیاتی و مهم هستند

نبود این تجارب در بزرگسالی موجب فقدان عزت نفس و اعتماد بنفس در فرد شده و رفتارهای ناهنجار تدافعی زیادی را در فرد ایجاد می کند (وابستگی، بددلی و بدبینی، ریسک پذیری بالا با احتیاط بی معنی، روابط اجتماعی ناسالم)

هرچه نوجوانی، سنین نوجوانی را زودتر طی کند از نظر شخصیتی فردی ضعیف تر، تک بعدی تر، شکننده تر و حساس تر، و دارای مهارت های سطحی تری در روابط اجتماعی خواهد بود

۲. بی انگیزگی در‌اثر همراهی با بزرگتر ها و هدر دادن وقت بدنبال رویاها و اهداف خارج از سن و خارج از توان فرد(بطالت گرایی)

نوجوان و جوان کم سن با آشنایی با رویاها و اهداف جوانان بزرگتر از خود دچار از خود گم-گشتگی شده و در زمانی بسیار کوتاه بدنبال اهداف و رویاهایی خارج از توان ذهنی و عملی خود میرود

این فرآیند خطرناک موجب سرخوردگی مکرر فرد شده و وی را بسوی رخوت و بطالت، و توجیه دائم رفتارهای اشتباه خود سوق می دهد

۳. رفتارهای پر خطر از جمله تست و مصرف مشروبات الکلی، دود و مواد مخدر

نوجوان و جوان کم سن هنوز از نظر فیزیولوژی مغز و رشد شخصیتی در سنین تست و مصرف بسیاری از فرآورده های به اصطلاح بزرگسالان نیستند و در نتیجه قادر به کنترل گرایش و میزان مصرف خود به این فرآورده های آسیب رسان و خطرناک نخواهند بود

مصرف الکل، دود و مواد مخدر و محرک در نوجوان و جوان کم سن خطر اعتیاد بسیار بالاتری در ابعادی تصاعدی از بزرگتر ها داشته و موجب اعتیاد طولانی مدت تر (غالبا تا پایان عمر) می شود

۴. ترک تحصیل بدلیل تغییر افکار و اهداف نامتناسب با نوجوان و جوان کم سن

سیستم فکری و رشدی نوجوان و جوان کم سن در سنین مربوطه دارای مکانیزم خودسازی و خودحرکتی است که در اثر همدمی و همراهی با بزرگترها این مکانیزم بطوری کاملا طبیعی مانند بزرگتر ها اما نابهنگام خاموش می شود

با خاموش شدن زودهنگام این مکانیز و نبود شخصیت رشد یافته لازم برای ایجاد انگیزه، نوجوان و جوان کم سن فاقد توان روانی و جسمانی لازم برای ادامه مسیر تحصیلی یا حرفه ای خود شده و به جمع دیگر رهاشدگان و رهاکنندگان زندگی و پرورش و رشد خود می پیوندد.

بازنشر : روانشناسی برتر